Geduld is een schone zaak.

Het is vandaag weer eens duidelijk geworden dat je als inwoner van Hongarije veel geduld moet hebben. Soms is het om moedeloos van te worden. We zijn vandaag zo'n drie uren bezig geweest om een verblijfsvergunning aan te vragen. Hadden we het invullen van de formulieren thuis al gedaan! Gelukkig voor ons waren de kinderen ontzettend lief. Ze hebben niet gezeurd en geklierd. En het was er vreselijk warm!
Om 13.00 ging het bureau open, wij waren er 10 minuten later. Toen zaten er al 8 wachtenden voor ons, er zijn er niet meer bijgekomen. Dat heeft toch geen zin. De helft van de tijd zit er gewoon helemaal niemand achter het loket. Als iemand iets aanvraagt, vult hij/zij ter plaatse formulieren in. Die worden dan behandeld door een ambtenaar. Dat duurt ongeveer een half uur. Daarna wordt pas de volgende geholpen. Jelle heeft net uitgerekend dat er de hele middag (+/- 4 uren) vier loketten 'bemand' waren en dat er in die tijd zo'n twintig mensen zijn geholpen. Wij hebben het gevoel dat het in Nederland sneller gaat of is dat alleen zo in onze verbeelding?
Toen wij na ongeveer drie kwartier onze papieren kwamen halen, lagen er vijf dikke dossiers klaar. Kopietje zus, kopietje zo, stempeltjes, zegeltjes en paraafjes erop, daar weer een kopietje van. En zo gaat het maar door. Wij vinden het knap dat ze het allemaal uit elkaar kunnen houden.
Maar jullie kunnen er een op drinken: Wij hebben een registratiepas! Een officiële verblijfsvergunning.

Feije is vandaag alleen naar school geweest. Deze keer drie uren. Het ging heel erg goed, zei de juf. Hij heeft genknutseld, gekleurd en gespeeld. Hij vind zichzelf nu heel erg stoer. Morgen mag hij op school blijven eten.
De meisjes moesten vandaag ook weer natuurlijk. Het ging vandaag gelukkig beter met Tjitske. Ze kwam erg enthousiast terug. Deze keer heeft ze ook op school gegeten. Ymkje vindt het nog steeds leuk. De meisjes proberen met de lessen hier mee te doen. Wel doen ze hun eigen rekenwerk. We hebben besloten dat ze de toetsen wel thuis maken, in het weekend. Want de kinderen en de juf praten als een gek in de les (aldus Ymkje).
Na schooltijd proberen ze dan in ieder geval nog een taalles te doen (Tjitske heeft daar wat meer tijd voor dan Ymkje). En de andere belangrijke vakken als begrijpend lezen, spelling enz. doen we in het weekend.