Wike 2 alwer

Der binne fan dy dingen dêr’t we mar net oan wenne kinne yn it tehûs. Sa as bygelyks de geur: faak hinget der in geur fan poep en pis en tosken dy’t bedoarn binne. It gegil en geraas went al wat. En fierder fine we it sa deprimearjend dat as we de bern letter werom bringe en it al skimerich is, alle ljochten út binne. Dat alles makket it sa deprimearjend.
Dêrom is it ek sa fijn dat we sa no en dan de bern even meinimme kinne. De ôfrûne wike hawwe der al wer in protte west. Ricsi hat al twa kear west en we geane ek regelmjittich mei him te kuierjen. Tongersdei hawwe we mei him nei it grêf fan Laci west om blommen te bringen en kearskes oan te stekken. We prate in soad mei him oer Laci en dat docht him wol goed. Op de ien of oare manier is hy ek in stik folwoeksener wurden. Neffens ien fan de oaren wurdt ek hy al in stik swakker en we witte net hoe’t it der de folgjende kear útsjocht.
Ek hawwe we Marko op besite hân. Ik tink dat de susters hielendal gek fan him wurden binne. Hy freget alle dagen wol tsien kear yn it oere wannear’t hy nei ús ta mei. Lêsten ûntsnapte er sels en stie al by de ytseal dêr’t de bern út noch yn net komme meie. Doe’t er ien kear hjir wie, die er oars net as hinne en wer drave en alles útprobearje. Dêr krijt er yn it tehûs gjin kans foar. Der wienen twa dingen dêr’t er him langer as fiif minuten mei fermakke hat: in belleblaas en in stik linetou. De fjouwer kaugomballen dy’t er krige wienen binnen in heal oere achter de knopen.
Op spesjaal fersyk fan de bern kaam lytse Marko ek mei twa oare jonges mei. Dit is echt in skatsje. In hiel lyts mantsje mei donkere eachjes en in heech stimke. Fan dy trije jonges hawwe we gjin wurk hân. Zsanett en Anniko wienen der en dy fine it geweldich om de spjeldsjes, earbellen en make-up fan de froulju te besjen.
Nati en Edina soenen tegearre mar doe’t we bûten kamen stie Edina har freon ek al op ús te wachtsjen. Hy pakte har by de hân en rûn mei ús mei. Syn namme is Bandi mar sy neamt him brún sûkelaadsje. As hy har ropt dan is it: Ik kom myn jonge. En sa no en dan jouwe se elkoar in dikke tút.
Tongersdeitemiddei kaam Zsolti op besite, hy hie him sels útnoege mar Jelle moast him ophelje omdat er it fergetten hie. Doe’t we letter te kuierjen wienen, hellen we de famkes op en omdat we hingjen bleaunen by dy minsken thús wie Zsolti te let. Ien fan syn meibewenners yn panyk mar hy koe der wol om laitsje. Gau nei de ‘strenge’ haadsuster om de medisinen te heljen en sorry te sizzen. Lokkich wurdt ús in soad ferjûn :)
Freed wienen we sels te let foar it middeisiten. De famkes soenen te boartsjen en wy hienen betocht dat we moai even nei Nyiregyhaza koenen foar boadskippen. We moasten ûnder oare nij gb’s helje foar it mobile ynternet. Dit koe moai noch even foar it iten tochten we. Dom, dom, we hienen fergetten dat we yn Hongarije binne. Earst wie fansels de winkel wer ris fuort. Alle kearen as we hjir komme, sitte se wer op in oar plak. Lokkich hienen we gau de nije fûn mar doe begûn it gesodemiter. We hienen betelle foar 5 gb mar se koenen it der net op sette. Se siet al sa lang mei de kompjûter te pielen, doe wat gesmoes mei de kollega. Dy prate Ingelsk en wist te fertellen dat we yn de min stienen. Dit snapten we net want it is in prepaidpakket. Mar neffens de dames wie dit echt mooglik oant sa’n 80 euro ta. Wy wienen wol wis dat we net sa folle ferbrûkt hienen. Se hawwe sa’n tweintich minuten oan it sykjen en beljen west en doe wie it dochs noch klear. It bliek in technyske stoaring te wêzen. Mar goed hy docht it wer sa’t jim sjogge. Al mei al wol in soad tiid fergriemd en te let foar it iten. Mar fansels hawwe we noch wol wat krigen.
Dizze Hiele wike is it al moai waar, ien middei te swimmen west. De famkes hienen twa freondintsjes mei. Ek wer in Hiele belevenis. Allebeide tsien jier mar net swimme kinne. Se hawwe harren wol o sa fermakke.
De earste oanfraach foar byles is ek al wer binnen. De dochter fan in kollega moat eksamen dwaan yn Ingelsk. Op skoalle wurdt der noait oefene mei it praten mar se moatte der wol eksamen yn dwaan. No hawwe de âlders ús frege om te helpen. De studinte sels stiet noch net echt te springen, se binne hjir allegearre bang om in oare taal te praten. De earste twa lessen binne al wer ôfsein dat it begjint goed.
Juster wienen we yn Debrecen, in moaie stêd om te winkeljen. Hjoed wie it lekker rêstich, even in besite brocht oan de tsjerke om kearskes oan te stekken en fierder wat oan it wurk en omhingje.
Feije is dizze fakânsje ús pechfûgel. Hy hat al trije kear medyske fersoarging nedich hân. Foarige wike wie er biten troch in tyk en dat is yn dit lân noch krekt wat slimmer as by ús. Sa’t it no stiet falt it wat ta, hy is noch net siik wurden. Dêrnei foel syn nagel hast fan de middelfinger, dy hat lêsten tusken de doar sitten. It sit mei noch in lyts stikje fêst. En hjoed gong er yn in spiker stean. Hy hie allegearre hout fan it stikkene stek fersammele om mei te klussen mar ja dêr sit noch wol ris wat yn. Hy hat him de hiele middei lekker fertroetelje litten troch syn beide sussen.
Nije wike mear nijs.