Dag 2 en 3

Dinsdagochtend eerst een rit gemaakt naar Matészalka. Hier hadden ze een ander e-mailadres gekregen, dus was het een verrassing dat wij kwamen. Ze waren wel erg blij met de kleding die we brachten. Er wonen in dit internaat/tehuis jongens en meisjes. Een deel van hen was nu op vakantie in Dokkum en Kollum. De directrice sprak een beetje Engels en op mijn vraag of die kinderen dan ook een beetje 'Dutch' spraken, was het antwoord: Nee, geen Duits. Nederlands!
's Middags hebben we het tehuis bezocht dat het verst weg was. Het blijf van mijn lijf huis in Gödöllö. De directeur was met vakantie. De medewerkster die ons te woord moest staan, vond dit wel een beetje lastig. Ze sprak wel redelijk Engels, maar was erg verlegen. We hebben een kort gesprek gevoerd over de problemen in dit tehuis. Na een jaar moeten de mensen vertrekken uit de opvang. Werk is er in de omgeving wel te vinden (dichtbij Budapest), maar de huizen zijn dan weer erg duur. In de praktijk betekent dit dat de meesten of naar een andere opvang vertrekken of na een bepaalde tijd in dit tehuis terugkomen.
Op de terugweg zijn we langs de M3 outlet gegaan. We moesten toch even de benen strekken en shoppen is natuurlijk altijd goed. Laat thuis, 's avonds nog wat huishoudelijke klussen gedaan en daarna met de voeten omhoog. Vanwege de warmte hebben de kinderen de ventilator aan op de kamer en Jelle en ik slapen beneden.
Vandaag ging de eerste rit naar een opvangtehuis voor jongere kinderen in Nyírbátor. Zij waren ook blij met de kleding. En in oktober gaat dit tehuis verhuizen. Er wordt een nieuwe woning gebouwd in Nyírbógát. Goed nieuws, want dit tehuis is inderdaad zeer oud en slecht onderhouden.
In Mérk ontmoetten we Sándor. Hij werkte als financieel directeur in Kisléta, we hadden hem al gemist. Hij vond het erg leuk om ons weer te zien. Vorig jaar vertelden ze hier al dat zij ook nieuwe woningen wilden bouwen. Ook deze moeten in oktober klaar zijn. Het is een soort pilot project. Nu slapen de bewoners met 8 personen op een kamer. Straks worden dit 2 personen per kamer. De opvang wordt een stuk kleinschaliger. Ze hebben ons gevraagd of wij misschien noch spullen kunnen regelen voor de inrichting. We gaan Júlia vragen om ons te helpen met de vertaling. Als wij precies weten wat ze nodig hebben, kunnen we gericht gaan zoeken.
De laatste bestemming voor vandaag was Nábrád. De dagopvang voor gehandicapte kinderen. We zijn met de directrice en de tolk op bezoek geweest bij één van de families. In het Wumkeshûs in Sneek hebben een aantal vrouwen een hele mooie deken gebreid. Die mochten we overhandigen aan deze familie. Ze waren er heel blij mee. De vrouw des huizes had de hele dag op ons gewacht. Speciaal eten klaargemaakt. Ze was ontzettend nerveus. Dat voelde wel een beetje ongemakkelijk. Maar het is wel heel fijn om te zien dat het cadeau zo gewaardeerd wordt. En voor de mensen thuis ook mooi om te zien waar alles terechtkomt.
Na dit bezoek werden we meegenomen naar een plek aan de Tisza. Daar konden de kinderen even zwemmen. Om zes uur was het nog steeds 30 graden. Daarna hebben we samen gegeten. En nu zijn we heel moe en voldaan!
Jó északát!