Tsjinsthûs moandei

Om healwei achten stienen we klear om mei de sjauffeur nei Nyiregyháza. Hy hie in moaie grutte karre foar ús útsocht. It wie spitich dat it hjoed krekt min waar wie, we hawwe in protte reinwetter hân. Tusken de buien troch de karre ynladen en ôfsetten nei Matészalka. Dêr stiet in opfangtehûs foar wat âldere bern. Se hienen ús mail krigen mar net begrepen mar we waarden hertlik ûntfongen. Nei wat drinken koenen we troch nei Nábrád. We leinen foar op skema en dat wie mar goed ek want ienkear dêr waard de rezjy ús út hannen nommen.
Se hienen middeisiten foar ús klear, we moasten it hûs besjen en se hienen regele dat we wat famyljes besykje koenen. Yn it hûs yn Nábrád wurde oerdeis sa’n 25 gehandicapte bern opfongen. In protte fan dy bern komme út earme húshâldingen en krije fia dizze opfang klean. Se wienen dan ek o sa bliid mei ús klean. We hawwe dizze middei trije famyljes besocht en we hawwe sjoen dat se it ek echt nedich hawwe. Gesinnen mei trije bern wenje yn hiele lytse húskes (twa keamers en in keukentsje). Alles sjocht der âld en suterich út. Ik hoopje dat ús bern goed ûnthâlde wat se hjir sjoen hawwe want se hawwe faak net heal yn ‘e gaten hoe ryk en lokkich oft se binne.
Op de weromreis krigen we noch in ijsje fan de direktrise. Doe gau de doazen útpakt (it wie wer droech) en wer op nei Kisléta om op ‘en nij te laden. Fyftich doazen foar it Blijf van mijn lijf huis yn Nyiregyháza. Ek hjir wisten se net fan ús kommen mar fansels wienen se hiel bliid mei de doazen. En ik wie op slach fereale. Op lytse Tamara, in moai ljochtbrún popke fan 4 moanne âld. It personiel fertelde dat har mem har opjaan wol foar adopsje. Ik soe har sa meinimme wolle!
Tjitske hie ek al sjans, in jonge frege oft se al in freontsje hie. Dat we moatte noch mar ris werom. Al mei al wie it in lange dei. Aansen gau op bêd want moarn moatte we wer aardich wat kilometers meitsje.